Çok yeni bir şiir hareketi iken oldukça cesur çıkışlarıyla gündeme gelen İkinci Yeni şiirinin henüz doğru dürüst bilinmediği bir dönemde 1950’lerde Hamle’yi İkinci Yeni’den haberdar bir taşra dergisi olarak görüyoruz. Haberdar olmakla da kalmıyor, Hamle’nin en lirik şairi olan genç Alaeddin Özdenören, İkinci Yenicilere yönelik tumturaklı eleştiriler de yapıyor. Özdenören son yıllarda yenilikle uğraştığını sanan sanatçıların, yenilik değil yapıt vermeleri gerektiğini okurlarıyla paylaşıyor.
Hamle’de “Dergilerde” başlığı altında yazısı yayımlanan Alaeddin Özdenören, o dönem çıkan dergilere ve edebî topluluklara eleştiride bulunur. Dergilere yaptığı eleştiri de “Herkes kendince bir yol tutturmuş, kendini öveni övüyor, yereni alaşağı etmeye çabalıyor. Bu yüzden sanat haysiyeti ve hassasiyeti arka planda kalıyor.” ifadelerini kullanır.
İkinci Yenicileri ise, uydurma yeniliklerle uğraşan sanatçılara benzeten Alaeddin Özdenören, İkinci Yeni diye bir şiir grubun oluştuğunu, şiirde yenilik yapmaya çalışan babayiğitlerin yenilik değil yapıt vermesi gerektiğini aktarır. Kendisinin yenilik taraftarı olduğunu da belirten Özdenören “Sanat acununda yenilik ve tazelik olmazsa kalıplaşma ve küflenme olur. Ama bu yenilik hareketleri sanata zarar vermeyecek şekilde olmalıdır.” der. Alaeddin Özdenören, Andre Mauris’in “Daima yeni olmanın tek şartı daima insanî olmaktır.” sözünün kulaklara küpe olması gerektiğini belirtir. Özdenören İkinci Yeni eleştirilerini daha sonraki yazılarında da devam ettirecektir. Bu yazının detaylarını merak eden okuyucularımız için Hamle’nin ilgili sayısı aşağıda verilmiştir.